Koning der vliegers

Afgelopen zondag, Queenstown (ik liep nog wat achter).

Hoewel we tot nog toe iedere avond een andere overnachtingsplek hadden, besloten we zondag in Queenstown te blijven. Uiteindelijk hebben we toch enkele tientallen kms verderop gekampeerd, het is met een camper ook zo gemakkelijk, heerlijk.

Om half tien liepen we een boekingskantoortje binnen of er mogelijkheden waren om die dag de skydive te doen. "How about right now? Binnen een kwartier zat ik in een busje op weg naar het lokale vliegveldje om vanaf 12.000 voet een tandem sprong te gaan maken. Jammer genoeg kon Wilhelmien niet mee, dus die heeft de terassen van Q onveilig gemaakt, maar het is tot iedere geruststelling bij koffie gebleven.

Super efficient weer eenmaal daar aangekomen (of is dat misschien gewoon heel commercieel?), overall aan, kennis maken met je tandem springer en de cameraman. Ik had ervoor gekozen om alles op foto en video vast te laten leggen (doe ik voor jullie!!). Zo'n camera springer is 1 op 1 met jou, moet wel want er is maar 45 seconden vrije val, weinig tijd om te filmen.

In een toestel met in totaal 10 man/vrouw er in, allemaal "wijdmiks" in elkaars schoot hangen. 12.000 voet, bijna 4 km hoog, het uitzicht tijdens de vlucht was fabuleus. En dan die deur open, wat me erg is bij gebleven is dat enorm gapende gat, de eerste springers eruit en ik weet nog dat ik dacht, hoe simpele geest, waar blijven die nou? Aparte ervaring. De spanning is hoog, jij bent aan de beurt, de camera man hangt al met 1 arm aan een stang buiten, in zijn andere de camera, voor je het weet tuimel je op zijn kop uit het vliegtuig, tot je een stabiele houding hebt. Wat een ervaring, die wind, de herrie daarvan, je wangen die op een neer fladderen, het uitzicht, zoveel indrukken. En plotseling zie je die camera man, dat is nou eens mooi, een ander zien in de lucht, brengt alles in perspectief. Hij hangt met jou op gelijke hoogte, schiet over je heen en komt weer terug. Magnifiek. Chute open en dan doodse stilte, je hangt.
Zo'n dertig jaar geleden heb ik al eens 4 sprongen gemaakt, alleen. Dus ik herkende dat gevoel zeker, maar de vrije val was nieuw.
Perfecte landing. Binnen twee en een half uur weer terug in Q, zeer mooie ervaring rijker.

Het is nu donderdagavond, omgeving Dunedin. Ons meest zuidelijke punt zijn we gepasseerd. Gisterenavond zagen we enkele pinguins uit zee komen, geen massale vertoning, maar een stuk of 8 hebben we er gezien.
Ze nemen heel erg veel tijd om toilet te maken, verblijven de gehele dag in zee en komen dan voor de nacht aan land. Heel erg mooi om te zien, vooral het waggelen.

Ondertussen is het aantal zeehonden dat we hebben gezien al niet meer te tellen, maar nu hebben we gisteren ook zeeleeuwen gezien. Wat een enorme beesten zeg. Aggresieve jongens staat overal te lezen, niet te dicht bij komen.

Vandaag begon met regen, eigenlijk de gehele voormiddag. Jammer want de omgeving was mooi. Nog wat dolfijnen in de baai bij de camping toen we vertrokken.

Er zijn op de wereld 18 soorten, 3 op het noordelijk en 15 op het zuidelijk halfrond. Ze verblijven 85% van hun tijd op zee en komen alleen aan land om te broeden. Dan doen ze dan alleen maar op zeer eenzame rotseilanden met veel wind, behalve dan hier op het schiereiland Otago bij Dunedin. Op het uiteinde waar enorm veel wind staat broeden ze. Ze vliegen niet, ze zweven. Spanwijdte van de vleugel 3 meter, de grootste vliegende vogel. De albatros, de Koningsalbatros om precies te zijn.
Beschermd gebied, vanuit een uitkijkpost te zien. Je kijkt op de nesten en bent er vlakbij, maar ze zien jou niet. Nesten met een jonge albatros, tesamen met zijn pa of ma. Ze zweven vlakbij, op enkele tientallen meters afstand. De enige plek ter wereld dus waar je dit dus zo kunt observeren, dat hebben wij ons laten vertellen in ieder geval.

Morgen weer op zoek naar een andere soort pinguins.
Verder weer.

Groet